Lemur zaprasza
26,1-5 Por. Mk 14,1n; Łk 22,1n. 26,6-13 Por. Mk 14,3-9; J 12,1-8. 26,7 To jest Maria z Betanii, siostra Łazarza i Marty, jak zaznacza św. Jan (J 12,3); natomiast w Łk 7,36-50 chodzi o inną, bezimienną osobę. 26,12 Grzebanie umarłych, jako uczynek miłosierdzia było uważane u Żydów za coś lepszego niż jałmużna. 26,14nn Por. Mk 14,10n; Łk 22,3-6. 26,15 Tj. syklów. Była to ustalona przez Prawo cena niewolnika (Wj 21,32). 26,17nn Por. Mk 14,12-16; Łk 22,7-13. 26,20-25 Por. Mk 14,17-21; Łk 22,21nn; J 13,18.21-30. 26,26-30 Por. Mk 14,22-25; Łk 22,19n; 1 Kor 11,23-26. Opisy te stwierdzają, że Jezus ustanowił Eucharystię jako Nową Paschę, ofiarę Nowego Przymierza i nieustanną pamiątkę. 26,28 Jak kiedyś na Synaju Mojżesz krwią ofiar przypieczętował przymierze zawarte między Bogiem a Jego ludem, tak na krzyżu Jezus krwią swoją przypieczętuje przymierze "nowe", zapowiedziane przez proroków (Jr 31,31). 26,29 Uczta eucharystyczna jest zapowiedzią i zadatkiem mesjańskiej uczty eschatologicznej. 26,31-35 Por. Mk 14,26-31; Łk 22,31-34; J 13,36nn. 26,31 Za 13,7. 26,36-46 Por. Mk 14,32-42; Łk 22,39-46. 26,36 Gat-Szemane = "tłocznia oliwy". 26,47-56 Por. Mk 14,43-52; Łk 22,47-53; J 18,1-11. 26,57-68 Czyli Sanhedrynu. Por. Mk 14,53-65; Łk 22,66-71; J 18,12-24. 26,57 Wg J 18,12n Jezusa zaprowadzono naprzód do Annasza, teścia Kajfasza. Mt i Mk opisują tę scenę, nadając jej cechy posiedzenia porannego. 26,64 Dosł.: Wszechmocy, Potęgi = Boga, Jezus twierdzi tu stanowczo, że jest Mesjaszem, o którym mówi Ps 110[109],1; Dn 7,13n. Por. Mt 22,42-46. 26,69-75 Por. Mk 14,66-72; Łk 22,54-62; J 18,15-27. |