Lemur zaprasza
Dlaczego Redutę Ordona Adama Mickiewicza można nazwać utworem patriotycznym? Czytając Redutę Ordona możemy się domyślić, że autor był wielkim patriotą. Wskazuje na to charakter utworu. Mickiewicz przedstawia trudy Polaków, walczących o utrzymanie fortyfikacji. Przedstawia wielkie wojska rosyjskie, mające wielką przewagę. Lecz w jego utworze Polacy nie poddają się walczą do końca, zdobywając się na wielkie czyny. Mają wielką odwagę i jeszcze większą wolę walki. Mickiewicz napisał utwór już po walce, na podstawie zeznań adiutanta. Dlatego też nadaje Reducie podtytuł opowiadanie adiutanta. Zmienia trochę fakty historyczne. Utwór adresuje do Polaków, aby podnieść ich na duchu. Jest to także swego rodzaju podziękowanie i hołd dla tych, którzy uczestniczyli w walkach. Mickiewicz opisuje starania Polaków i wielką chęć wygranej. W utworze niemal namacalnie widać zaciętość polskich żołnierzy. Wszyscy oni woleli by zginąć niż przyznać się do porażki. Wzorem wojownika i przywódcy jest Julian Ordon. Dowodził on częścią reduty. W obliczu przewagi wroga nie schował się, ani nie uciekł, lecz dzielnie bronił swej pozycji przed nasilającymi się atakami wroga. Walczył do końca. Gdy nie było już szans na uratowanie fortu skoczył wraz z pochodnią do magazynu z prochami. Wiedział, że zginie, ciągnąc za sobą kolegów, ale wiedział, że i oddziały Cara poniosą straty, a co najważniejsze nie będą miały pożytku z reduty. Wysadzenie fortu nie było objawem tchórzostwa, ale wyraźnym przejawem głębokiego patriotyzmu, jakim Konstanty Ordon darzył Polskę. Tym samym zapoczątkował pokój między duszami zmarłych żołnierzy. Opisując w ten sposób walkę i zachowanie Ordona autor poucza Polaków jak powinni się zachowywać i ,że nawet w obliczu śmierci powinni bronić swej ojczyzny i dążyć do jej suwerenności. Tytułem Mickiewicz oddaje hołd wielkiemu przywódcy, który śród dymu się schował; Lecz śród najgęstszych dymów ileż razy ręką dawał rozkazy, a także wszystkim, którzy służyli pod jego dowództwem. |