Lemur zaprasza
"I śmiech niekiedy może być nauką" - jak o tym przekonywali Ignacy Krasicki i Julian Ursyn Niemcewicz. Ignacy Krasicki jest autorem 22 satyr i 3 poematów heroikomicznych, posługuje się w nich komizmem by uwydatnić przywary ludzkiego charakteru, podleganie obcym wpływom, ułomność systemu państwowego. Krasicki nigdy nie piętnuje poszczegónych osób. Posługuje się śmiesznością jako jedną z form krytyki. Satyra "Żona modna" ośmiesza typ kobiety rozmiłowanej w zbytkach, bezkrytyczne poddawanie się modzie, życie ponad stan. "Pijaństwo"- satyra ta także jest jedynie z pozoru zabawna w rzeczywistości jest ostrą krytyką powszechnego pijaństwa. Satyra "Do Króla" jest mistrzowską formą obrony Stanisława Augusta i krytyką jego przeciwników. Podsumowaniem sądów Krasickiego o czasach w jakich żył jest satyra "Świat zepsuty" ośmieszająca polskie zacofanie, odejście w niepamięć wszelkich cnót. Utwór ten pełen jest sarkazmu i gorzkiego szyderstwa. Poemat heroikomiczny "Monachomachia" opowiada o sporze teologicznym między dwoma zakonami przeradzającym się w istną wojnę, załagodzoną dopiero wielkim pucharem wina. W istocie parodia antycznych eposów rycerskich nie jest krytyką samego kościoła a jedynie ujemnych zjawisk panujących w zakonach. Ośmiesza pijaństwo, ciemnotę, nieróbstwo, głupotę i zacofanie. Słowa: I śmiech niekiedy może być nauką, Kiedy się z przywar nie z osób natrząsa, I żart dowcipną przyprawiony sztuką Zbawienny kiedy sczypie a nie kąsa;... są potwierdzeniem wyznawanej przez autora antycznej zasady "Uczyć, bawić, wzruszać". Julian Ursyn Niemcewicz bawiąc odbiorców swą polityczną komedią "Powrót posła" miał bardzo konkretne cele. Jego utwór był wydany na krótko przed planownymi wyborami do sejmu i Niemcewicz chciał wpłynąć na opinię publiczną by poparła zwolennikw radykalnych reform. |