Lemur zaprasza
Poeci współcześni o roli poezji. Powołaj się na przykłady. CZESŁAW MIŁOSZ: poezja jest szansą i ma nieść ocalenie ("Campo di Fiori"), zaangażowanie, moralizatorstwo ("W mojej ojczyźnie"), optymizm, poetyka prosta, migawki, plastyka, impresja, "Walc" - pisze nie dla współczesnych, bo oni nie umieją wyjść z koła (nic nie rozumieją, myślą schematami). Poezja musi być zaangażowana, poeta pamięta - "Który skrzywdziłeś". Poeta winien prowokować i rozliczać, wskazuje wartości i walczy z ogólną znieczulicą, stoi na straży człowieczeństwa, jest sumieniem narodu. Ma nieść dobro i piękno, w prosty sposób zapewnić ludzkości rozwój (poezja patriotyczna), poezji zagraża mitologizacja narodu, a nie może uwolnić się od historycyzmu. Musi ocalić człowieczeństwo ("W Warszawie"), chce połączyć prozę i poezję. Poetyka immanentna. Chce być i tworzyć poza konwencjami. Poezja musi dotrzeć do odbiorcy (prosta i komunikatywna). Artysta ma opanować zło i czynić dobro. Sztuka ma przekazywać dobre treści ("Ars poetica"). TADEUSZ RÓŻEWICZ: klasyczny model poezji nie może być kontynuowany przez poetę, który przeżył wojnę, łączy poezję z prozą, ma ona zmusić ludzi do zmian własnej osobowości i patrzenia na świat ("Drzewo"), poezja dzisiejsza to walka o oddech. Oddech to życie, a więc walka o sens życia. Ma pomóc myśleć, stworzyć system wartości ("Zdjęcie ciężaru"). Już nie patriotyczna (płaszcz Konrada), katharsis, rehabilitacja moralna, spojrzenie w siebie - apel do młodych poetów. Powrót do romantyzmu. Człowiek musi być autentyczny. Poetą jest każdy ("Oczyszczenie"). ZBIGNIEW HERBERT: moralistyka, "poezja kultury", tradycja ("Apollo i Marsjasz"), neoklasycyzm, ocalić człowieczeństwo przez sprzeciw ("U wrót doliny"). Pasują wszystkie utwory. WISŁAWA SZYMBORSKA: tradycja, szukanie prawdy, człowiek przedstawiony przez groteskę i ironię, atak na schematy, natura. Pasują wszystkie utwory. |