011

Dokonany w tej książce przegląd zagadnień związanych z uzdrawianiem za pośrednictwem psychiki doprowadził do wielu zaskakujących odkryć, które zmieniły nasze poglądy na temat funkcjonowania człowieka. Podsumujemy niektóre z nich.

1. Teoria informacji może stanowić strukturę pojęciową, obejmującą zjawiska psychiczne, biologiczne i fizyczne oraz wyjaśniającą uzdrawianie, rozwój osobowości, ewolucję ludzkiej świadomości czy wreszcie fascynującą panoramę praktyk kulturowych.

2. Transdukcja informacji zaczyna się stawać kluczowym pojęciem naszej psychobiologicznej teorii komunikacji między psychiką a ciałem oraz uzdrawiania. Wszystkie podstawowe prawa biologii, psychologii i antropologii kulturowej są po prostu sposobami opisywania różnych poziomów tej transdukcji.

3. Dynamikę transdukcji informacji u człowieka można wytłumaczyć za pomocą najogólniejszej klasy zjawisk psychobiologicznych, którą stanowią zapamiętywanie, uczenie się i zachowania zależne od stanu. Warunkowanie klasyczne, instrumentalne i psychodynamikę procesu psychoanalizy można w sensowny sposób ujmować jako szczególne przypadki zapamiętywania, uczenia się i zachowań zależnych od stanu.

4. Nie istnieje żadna tajemnicza przepaść między psychiką a ciałem. Procesy wiążące się z zależnym od stanu zapamiętywaniem, uczeniem się i zachowaniami, zakodowane w układzie limbiczno-podwzgórzowym i innych, blisko z nim związanych, są głównymi przetwornikami informacji, które jednocześnie likwidują kartezjańską dychotomię psychiki i ciała.

5. Klasyczne symptomy psychosomatyczne oraz prawdopodobnie problemy psychosomatyczne powstają w wyniku uczenia się przez doświadczenie – a konkretnie przez zależne od stanu uczenie się wzorców reakcji składających się na ogólny zespół przystosowania. Trwałe problemy psychosomatyczne są przejawami tych właśnie, związanych ze stanem wzorców uczenia się, zakodowanych w obrębie limbiczno-podwzgórzowego filtru, który moduluje komunikację między psychiką a ciałem.

6. Filtr limbiczno-podwzgórzowy koordynuje wszystkie główne kanały wzajemnej regulacji psychiki i ciała poprzez układy: autonomiczny, hormonalny, odpornościowy i neuropeptydowy. Cząsteczki przekaźnikowe (neurotransmitery, hormony, immunotransmitery itd.), przepływające tymi kanałami, są strukturalnymi mediatorami informacyjnymi w komunikacji między psychiką a ciałem i transformacji.

7. Prowadzone obecnie badania umożliwiają wyjaśnienie, w jaki sposób cząsteczki przekaźnikowe pośredniczą w połączeniu psychiki z genem, co jest podstawą większości procesów uzdrawiania, dokonywanego za pomocą hipnoterapii, efektu placebo oraz tradycyjnych praktyk medycyny mityczno-poetyckiej i holistycznej.

8. Nowe metody uzdrawiania i hipnoterapii można interpretować jako procesy dochodzenia do zależnych od stanu wspomnień, wyników uczenia się i zachowań, które kodują problem, wykorzystania ich, a następnie zmiany ich struktury w celu osiągnięcia bardziej zintegrowanej adaptacji i rozwoju.

9. Ultradobowa reakcja uzdrowicielska to nowa metoda uzdrawiania, której łatwo jest się nauczyć. Polega ona na zwiększaniu własnej wrażliwości na naturalne, 90-minutowe rytmy psychobiologiczne.

10. W nowych koncepcjach hipnoterapii podkreśla się rolę naturalnego, psychobiologicznego procesu transdukcji informacji oraz zależnych od stanu zachowań, uczenia się i zapamiętywania. Celem tego jest dotarcie do wewnętrznych zasobów pacjenta i wspomaganie ich wykorzystania w rozwiązywaniu problemów. Koncepcje te są więc zaprzeczeniem stosowanych wcześniej metod hipnotycznych, w których opierano się na autorytatywnych sugestiach, komunikowania pod wpływem, ukrytym warunkowaniu i programowaniu.

Zaprezentowana w tej książce psychologia komunikacji między psychiką a ciałem oraz uzdrawiania wprowadza pewien mający solidne podstawy paradygmat informacyjny. W jego ramach można zintegrować wszystkie obowiązujące poprzednio koncepcje choroby i terapii, a także dokonać ich uzupełnienia. Większość zawartego tu materiału jest na tyle nowa, że można go przedstawić jedynie w sposób sprawiający wrażenie intuicyjnego i wizjonerskiego. Materiał ten ma jednak rzetelną dokumentację naukową. Sztuka i naukowa koncepcja zamiany symptomu w sygnał, a problemu w funkcję twórczą stanowią dopiero początek. Zagadnienia te będą wymagały oddania i wysiłku ze strony każdego z nas dopóty, dopóki stopniowo nie wyodrębnimy tego, co okaże się wartościowe i co wyznaczy kierunek naszym przyszłym badaniom, teoriom i praktyce klinicznej.