niemcy (2)

ETAPY ZJEDNOCZENIA NIEMIEC
W 1871R.

1. Sytuacja krajów niemieckich w
okresie poprzedzającym zjednoczenie Niemiec. Niemcy miały
poczucie jedności narodowej, poprzez świadomość wspólnego
języka. tradycji, kultury. Na terenie Niemiec istniały 2
wielkie organizacje: Związek Niemiecki i Niemiecki Związek
Celny. Czołową rolę odgrywała Austria i Prusy. Idea
zjednoczenia Niemiec funkcjonowała w okresie Wiosny Ludów, lecz
nie została zrealizowana. Po Wiośnie Ludów wzmocnieniu uległy
struktury władzy państwowej w Prusach. Istniało tam
rozwinięte spektrum polityczne w postaci partii politycznych.
Monarchiczną prawicę stanowili konserwatyści, mieszczańską
opozycją była partia liberałów. Przełom w polityce pruskiej
nastąpił w 1862r. kiedy premierem Prus został wybitny polityk
konserwatystyczny - Otto von Bismarck.

(Konstytucja pruska nie
określała wzajemnych relacji między królem a parlamentem. Na
tym tle dochodziło do sporów. Już w latach 50-ych
wykształciło się spektrum polityczne, które można określić
jako konserwatystów, dla których podstawą państwa była
korona, armia i biurokracja oraz liberałów, którzy dążyli do
zwiększenia roli parlamentu i wpływu reprezentacji na politykę
rządu. Areną starć były debaty budżetowe. Monarcha chciał
zwiększonych podatków na reorganizację armii. Liberałowie
blokowali uchwalenie budżetu, chcąc uzyskać ustępstwa w
innych dziedzinach. W latach 1858-88 władzę monarszą
sprawował brat królewski Wilhelm, od 1858-61 jako regent
później jako król Wilhelm I. Ponieważ liberałowie mięli
zdecydowaną większość w parlamencie państwu groził kryzys
konstytucyjny i w tej sytuacji na premiera powołany został Otto
Bismark 1862 r. Był on wybitnym mężem stanu, jego poglądy
polityczne można określić mianem konserwatyzmu realistycznego.
Jego podstawowe zasady w polityce to: tradycje fryderycjańskiego
państwa siły i szlacheckiej władzy. Ponadto uważał że siła
stoi przed prawem, że siła jest źródłem prawa. Poradził
sobie z opozycją liberalną w ten sposób, że z jednej strony
realizował budżet wojskowy mimo protestów parlamentu, a
drugiej zaś, przejął jako własną podstawową ideę
liberałów - zjednoczenie Niemiec.)

2. Motywacje i cele polityki
premiera Prus - Otto von Bismarcka.

Przejął on od liberałów ideę
zjednoczenia Niemiec, lecz w oparciu o zasadę krwi i żelaza.
Rząd w sposób nielegalny (nie mając większości
parlamentarnej) wprowadził zwiększone podatki budżetowe na
armię oraz powszechną służbę wojskową obowiązującą przez
3 lata.

3. Realizacja i rezultaty.

Dobrze wyszkolona i świetnie
uzbrojona armia niemiecka mogła wypróbować swoją sprawność
w wojnie z Danią o prowincję Schlezwik Holstein. Dania została
pokonana w sojuszu z Austrią (1864). Rychło się jednak
okazało, że między sojusznikami istnieją poważne
rozbieżności, które doprowadziły do wybuchu wojny (3 lipca
1866) gdzie Austria została pokonana (pod Sadową.), w wyniku
tej wojny w Austrii w roku 1867 przeprowadzono głębokie reformy
ustrojowe, powstało Cesarstwo Austro - Węgierskie. Bismarck nie
żądał od Austrii żadnych nabytków terytorialnych zmusił
jednak rząd w Wiedniu do rezygnacji z przewodnictwa w Związku
Niemieckim. W jego miejsce powstała silniejsza organizacja -
Związek Północno - Niemiecki. Związek ten objął wszystkie
państwa niemieckie na północ od Menu.. Poza Związkiem
Niemieckim pozostały 2 katolickie państwa niemieckie - Bawaria
i Wittenbergia. Przeciwnikiem pełnego zjednoczenia Niemiec była
Francja. Stała ona na straży niezależności katolickich
krajów niemieckich przed roszczeniami Prus. W 1870 roku Bismarck
umiejętnie sprowokował konflikt zbrojny z Francją depesza
emska - ems), wojna została przez Francję przegrana (wrzesień
1870 - maj 1871). W wyniku tej wojny Niemcy zostały zjednoczone
w 1 Cesarstwo Niemieckie. Król Prus koronował się na Cesarza
Niemieckiego. I Kanclerzem Cesarstwa został Bismarck. Cesarstwo
obejmowało wszystkie kraje niemiecko - języczne z wyjątkiem
Austrii i kilku kantonów w Szwajcarii, posiadało wspólną
politykę zagraniczną, wspólny wybierany w wyborach
powszechnych parlament, wspólną armię i wspólnego cesarza z
dynastii Honenzollernów. W wyniku wojny z Francją do Niemiec
zostały przyłączone 2 francuskie prowincje: Alzacja i
Lotaryngia, na Francję nałożono dużą kontrybucję
pieniężną.

Konsekwencje zjednoczenia Niemiec
- (II Rzesza - tak nazywano nową państwowość).

W centrum Europy powstało
potężne, dobrze uzbrojone państwo niemieckie, posiadające
silną armię, sprawną administrację, stojący na wysokim
poziomie system oświatowy. Niemcy były krajem praworządnym, o
niezależnym sądownictwie, ale naród niemiecki ogarnięty był
duchem nacjonalizmu, poczuciem wyższości wobec innych narodów,
aspiracjami do odgrywania nadrzędnej roli w Europie i świecie.
Te idee po śmierci - ustąpieniu Bismarcka w 1892r. zostały
przełożone na język działań politycznych. II Rzesza była
państwem związkowym, które stworzyły 22 państwa, 3 wolne
miasta [Brema, Hamburg, Lubeka] i "kraj Rzeszy" czyli
Alzacja i Lotaryngia. Na czele państwa stanął Wilhelm I.
Zjednoczenie Niemiec przyczyniło się do zjednoczenia Włoch i
zapoczątkowania nowej fazy w dziejach sprawy rzymskiej.

19 lipca 1870 roku wybucha wojna
francusko-pruska, wszystkie państwa niemieckie poparły Prusy,
Austria zachowała neutralność.

2.IX.1870- kapitulacja wojsk
francuskich pod Sedanem

27.X.1870- kapitulacja twierdzy
Metz

28.I.1871- oblężenie Paryża
Niemcy zmuszają Francję do podpisania rozejmu,

a 10.V.1871- do podpisania pokoju
we Frankfurcie nad Menem

18.I.1871- w sali lustrzanej
pałacu wersalskiego we Francji proklamowane zostało Cesarstwo
Niemieckie.

Rezultaty polityki Bismarka.

1. Dzięki sukcesom w polityce
zjednoczeniowej liberałowie udzielili poparcia rządowi
zatwierdzając wstecznie (1866r.) budżet wojskowy.

2. Zjednoczone Niemcy wzbogaciły
się o nowe prowincje Alzację i Lotaryngię. Francja zmuszona
została do zapłacenia wysokiej kontrybucji. Dominującą rolę
w nowej Rzeszy Niemieckiej odgrywać miały Prusy, których król
był jednocześnie cesarzem niemieckim. Innym niezamierzonym
rezultatem było powstanie monarchii Austro- Węgierskiej,
ponieważ Austria po przegranej wojnie z Prusami zreformowała
swoje państwo tworząc dualistyczną monarchię
austro-węgierską. Przy okazji szereg swobód uzyskali Polacy w
Galicji.