Lemur zaprasza
Powrót do spisu PRZEDRUK SEKRETY TECHNOLOGII NAŁADOWANEJ BARIERY Bill Fogal Półprzewodnik Fogala. Jesteśmy ograniczeni jedynie możliwościami naszej wyobraźni. Postrzegamy to, czego nie widzimy, odczuwamy to, czego nie słyszymy. Dążymy do perfekcji w naszych modelach myślenia, lecz czasami zapominamy, że to właśnie niedoskonałość natury może pomóc nam w opanowaniu jakiegoś zagadnienia.
Niniejszy artykuł dotyczy nowego sposobu myślenia o fizyce ciała stałego. Obecnie wszyscy starają się ujarzmić i uporządkować przepływ czystej energii, zamiast rozpraszać zgromadzoną energię za pomocą przepływu prądu elektronów. Niniejszy artykuł dokonuje również przeglądu koncepcji i teorii dotyczących budowy naszego świata.
Sprawdzony eksperymentalnie półprzewodnik Fogala może zmusić nas do zadania sobie pytań dotyczących dotychczasowych teorii na temat elektromagnetyzmu i do postawienia pytania: Czy na pewno wszystko tak właśnie działa? A może jednak działa zupełnie inaczej?"
Przestrzegam czytelników przed przyjmowaniem założenia, że dotychczasowa teoria elektromagnetyzmu, zarówno klasyczna, jak i kwantowa, stanowi ostateczną odpowiedź w tej kwestii. Topologia tych modeli została drastycznie i arbitralnie ograniczona. Jeśli spojrzy się na obwody w kategoriach wyższej algebry topologicznej, okaże się, że możliwe jest wiele operacji, mimo iż wyklucza je obecna analiza tensorów.
Czy zdarzyło się wam wziąć kiedykolwiek po jednym magnesie do ręki i zbliżyć je do siebie tymi samymi biegunami? Zbliżając je do siebie czujemy ich wzajemne odpychanie się i wzmacnianie się pola energetycznego" w miarę ich zbliżania do siebie. Każdy z magnetycznych biegunów wysyła ukrytą energię, która oddziałuje na drugi biegun, wytwarzając siłę, którą odczuwamy.
Energia ta bez przerwy wypływa z magnesów i wypełnia całą przestrzeń wokół nich aż po krańce wszechświata.
Elektron również posiada takie wypływające zeń pole energetyczne, poprzez które w pewnych warunkach elektrony oddziałują na siebie identycznie jak magnesy. Kiedy dwa jednoimienne ładunki zbliżają się do siebie, strumienie wydzielanej przez nie energii zderzają się z sobą wytwarzając (1) nadmiar zgromadzonej energii i (2) wzajemne odpychanie.
Jednak w przeciwieństwie do magnesów elektrony mają zazwyczaj swobodę ruchu, w wyniku czego wolne elektrony oddalają się z rejonu odpychania ładunków.
Gdy elektrony odpychają się i oddalają od siebie, odprowadzają (tracą) także uzyskany w tym procesie nadmiar energii.
Gdybyśmy potrafili tylko zbierać energię wypływającego pola energetycznego i wprowadzać ją do obwodu, nie pozwalając jednocześnie elektronom oddalać się od siebie! Te związane elektrony stałyby się wówczas niewyczerpalnym źródłem wypływu energii, którą moglibyśmy zbierać i wykorzystywać bez drenowania samego źródła, czyli bez odpływu z niego elektronów.
Metoda ta miałaby jeszcze jedną wielką zaletę. Pozbylibyśmy się większości szumów powstających w wyniku zderzeń elektronów w siatce krystalicznej podczas ich wzdłużnego ruchu w postaci prądu elektrycznego. Innymi słowy, moglibyśmy bezpośrednio wykorzystać zmiany w przepływie energii wywołane modulacją sygnałów bez potrzeby generowania całej masy zmian pola związanych z tymi kolizjami elektronów. Pomysł jest prosty: należy użyć strumienia energii pola, aby ominąć zablokowany przepływ elektronów, a tym samym ominąć większość szumów występujących w linii przesyłowej i związanych z nią obwodach.
W celu pełnego zrozumienia tego, co jest zawarte w tym artykule, potrzebna jest stosunkowo dokładna wiedza na temat fizyki kwantowej ciała stałego. Ale nawet przy jej znajomości zastosowanie tantalowego elektrolitycznego materiału pojemnościowego do uformowania i podtrzymania fal spinowej gęstości w temperaturze pokojowej oraz wytworzenia pola elektromagnetycznego poprzez przesuwanie i nakładanie stanów energetycznych ściśniętych elektronów, wydaje się być nowym obszarem w fizyce ciała stałego.
Artykuł ten wyjaśni także, dlaczego efekt tunelowy łącza Josephsona1 w przypadku prądu zmiennego da się wytworzyć w temperaturze pokojowej w urządzeniu z Naładowaną Barierą oraz jak i dlaczego w temperaturze pokojowej da się również wytworzyć zmienny nadprąd.
Rysunek 1 przedstawia uproszczony schemat hybrydowego półprzewodnika z Naładowaną Barierą. Urządzenie ma elektrolityczny kondensator i równoległy rezystor przyłączone do emitera dwubiegunowego tranzystora. Tego rodzaju konfiguracja znana jest z podręczników teoretycznych jako element obejściowy, zaś kondensator w tym obwodzie będzie reagował na częstotliwość, aby obniżyć oporność emitera i wytworzyć wzmocnienie.
Jest w tym wszystkim pewien interesujący aspekt. Przyznano mi dwa amerykańskie patenty na tego typu obwody wykorzystujące elektrolityczny kondensator do utworzenia jednolite] struktury. W pewnych warunkach elektrolityczny kondensator działa w tego rodzaju obwodzie inaczej niż standardowy nieelektrolityczny kondensator bocznikujący.
Kondensator elektrolityczny wykorzystuję do generowania wyjątkowego pola elektromagnetycznego. Równoległy opornik służy do odsączania" nadmiaru napięcia ładunku z płytek kondensatora w celu wytworzenia tego pola. Spełnia on jeszcze jedno zadanie, o którym powiem później. Dokładne charakterystyki elementu pojemnościowego i rezystorowego nie są tym razem podane.
W teorii prosty kondensator przepuszcza sygnał i napięcie prądu zmiennego i blokuje napięcie prądu stałego. Jednak fizyczny kondensator niekoniecznie jest prostym urządzeniem. Okazuje się, że jest to skomplikowany system o wielu wewnętrznych funkcjach.
Elektrolityczny kondensator przepuszcza sygnał i napięcie prądu zmiennego i zatrzymuje ładunek prądu stałego z towarzyszącym mu potencjałem na płytkach kondensatora. Jeśli elektrolityczny kondensator może zatrzymać potencjał ładunku prądu stałego na powierzchni płytek, wówczas można by przemieścić małe porcje tego potencjału oraz samego ładunku przy pomocy równoległego odsączającego" rezystora. Ten niewielki prąd odsączania" oraz zmiana pola elektrycznego wytworzą bardzo małe pole magnetyczne na płytkach kondensatora.
Eksperymentalnie udowodniono, że to małe pole elektromagnetyczne oscyluje z bardzo dużą częstotliwością, której nie sposób określić w normalnych warunkach laboratoryjnych.
Konwencjonalna teoria głosi, że do wygenerowania prądu i wytworzenia pola magnetycznego konieczny jest ruch ładunku. Teoria nie określa jednak dokładnie ilości prądu koniecznej do stworzenia tego pola.
Czy efekt odsączania" przez równoległy rezystor wywołuje zmianę stanu ładunku wystarczającą do podtrzymania bardzo małego pola elektromagnetycznego? Element rezystorowy musiałby posiadać pewne, ściśle określone parametry, aby odsączać dokładnie tyle nadmiarowego potencjału ładunku, aby stan ładunku między płytką elementu pojemnościowego a odsączającym rezystorem nie osiągnął równowagi (wyrównania).
W stanie ładowania, bez przyłożonego sygnału i przy napięciu wstępnym złącza, element pojemnościowy naładuje się na złączu emitera do potencjału 250mV. Równolegle podłączony rezystor będzie odsączać" nadmiar ładunku z płytek kondensatora i będzie starał się doprowadzić do stanu równowagi ładunków. Jednak oscylujące pole będzie drgało z częstotliwością około 500MHz i nie osiągnie stanu równowagi ze względu na tę wysokiej częstotliwości oscylację. Inaczej mówiąc, stan równowagi nie zostanie osiągnięty.
Tworzenie pola elektromagnetycznego przedstawia zdjęcie nr 1, na którym widać krzywą sfotografowaną za pomocą tranzystorowego projektora krzywych firmy Tektronix działającego w zakresie mikroamperowym. Odczyt napięcia prądu stałego na wyjściu emitera tranzystora nie wykaże żadnych zmian w napięciu w związku z wysokiej częstotliwości oscylacją pola elektromagnetycznego. W tym momencie elektrony zostają złapane w pułapkę i zablokowane polem elektromagnetycznym kondensatora. Blokada ta z kolei zatrzymuje przepływ prądu i wytłumia szumy wywołane kolizjami elektronów oraz ciepłem powstającym w wyniku wzajemnego oddziaływania elektronów.
Zdjęcie nr 2 przedstawia kolejny obraz wygenerowany przez tranzystorowy projektor krzywych firmy Tektronix działający w zakresie mikroamperowym. W chwili wprowadzenia drobnego sygnału w rejon podstawy tranzystora w efekcie zakłócenia nośnika prądu zmiennego w stosunku do wewnętrznego złącza emitera widać wyraźnie pole elektromagnetyczne. Przyczyną tego efektu jest nadmierny potencjał stanu ładunku i ściśnięcie zablokowanych wiązek elektronowych przez wytwarzane przez kondensator ładowane prądem stałym pole elektromagnetyczne.
Przy tym stanie przewodnictwa całego urządzenia równoległy rezystor będzie starał się wyrównać ładunek pola i ustawić unieruchomione wiązki elektronowe w naładowanym polu na płytkach kondensatora. Zacznie się wytwarzać pole elektryczne wraz ze związaną z nim gęstością strumienia energii Poyntinga2 (przepływ-S).
Zdjęcie nr 3 przedstawiające obraz z tranzystorowego projektora krzywych firmy Tektronix, pokazuje efekt zakłócenia i ściśnięcia unieruchomionych wiązek elektronowych".
W tym momencie w związku ze ściśnięciem elektronów i szybkim utworzeniem się pola elektrycznego równoległy element rezystorowy w półprzewodniku nie jest już w stanie dać sobie rady z odsączaniem" nadmiarowego potencjału ładunku z naładowanych płytek kondensatora. Dzięki zmianie stanu energetycznego elektronów i ściśnięciu wiązek elektronowych następuje przyrost gęstości strumienia energii Poyntinga. W rezultacie powstanie fala gęstości spinowej i będzie rosła w tym tantalowym kondensatorze.
Na zdjęciu nr 4 ukazującym obraz z tranzystorowego projektora krzywych firmy Tektronix widać niemal pełne wykształcenie nadprądu zmiennego wywołanego przyrostem gęstości strumienia energii Poyntinga oraz zwiększonym działaniem fali gęstości spinowej tantalowego kondensatora. Wykształcenie pola elektrycznego zostaje niemal zakończone.
Na złączu emitera prądu stałego pole elektromagnetyczne za chwilę zniknie i wyzwoli przepływ nadprądu zmiennego jak również przepływ energii Poyntinga.
Stały nadprąd jest zbyt silny, a przyrost fali gęstości spinowej tantalowego kondensatora zbyt szybki, w związku z rozbudowywaniem się pola elektrycznego, aby odsączający" rezystor mógł w sposób efektywny wyregulować proces i przerwać go.
Zdjęcie nr 5, również wykonane za pomocą tranzystorowego projektora krzywych firmy Tektronix, pokazuje moment rozładowania oraz gęstość strumienia energii Poyntinga, nadprąd zmienny oraz zapadnięcie się ładowanego prądem stałym pola elektromagnetycznego, wywołanych zmianą stanu energetycznego na płytkach tantalowego kondensatora.
Większość przepływu dokonywanego w ramach urządzenia stanowi strumień energii Poyntinga przemieszczający się przez regiony siatki krystalicznej z zanieczyszczeniami. Przy znacznym spadku kolizji elektronów przepływ-S nie jest obecnie przedmiotem zakłóceń w związku z defektami struktury siatki krystalicznej. Czasy przełączeń urządzenia są znacznie szybsze i jest bardzo niewiele, jeśli w ogóle, ograniczeń reakcji częstotliwościowej.
Następuje niezwykła odpowiedź częstotliwościowa aż do rzędu optycznych jako że fale o największej częstotliwości mogą przechodzić bezpośrednio jako strumień energii Poyntinga. Bez rozejścia się i rozproszenia tego przepływu energii nie ma możliwości wykonania pracy w konwencjonalnym sensie na nie przemieszczających się elektronach w tym regionie, nawet mimo iż nadawany jest im potencjał. Jest tak dlatego, że przemieszczanie się elektronów zostało czasowo zahamowane lub znacznie ograniczone, podczas gdy przepływ energii Poyntinga odbywa się szybko.
Większość elektronów nie przemieszcza się liniowo i nie następuje podgrzanie instrumentu, jak to się dzieje w przypadku wibrowania siatki krystalicznej przy normalnym przepływie strumienia elektronów.
Urządzenie to może pracować jako element ze sprzężeniem ładunkowym z możliwością przepuszczania zarówno napięcia, jak i prądu Poyntinga (S), bez przewodzenia jednak strumienia elektronów (dq/dt).
Tantal jest jednym z pierwiastków stosowanych do budowy urządzenia z Naładowaną Barierą, jak również równoległego elementu rezystorowego. W pewnych warunkach, przy stymulacji bardzo małym prądem, efekt odsączania" dodatkowego ładunku może dzięki równoległemu rezystorowi przemieszczać ładunek w kondensatorze i wytwarzać bardzo małe pole elektromagnetyczne, wewnątrz którego elektrony zostają powstrzymane" lub przytwierdzone" tracąc zdolność do oddziaływania na siatkę krystaliczną w obszarze złącza emitera.
W wyniku wpływu, jaki wywiera przewodnictwo elektronów prądu zmiennego na przytwierdzone" w obrębie pola ładunku elektrony, pojawia się wyjątkowe zjawisko: wiązki związanych elektronów znajdujące się polu ładunku są ściskane do punktu, w którym następuje zmiana stanu energetycznego ściśniętych, związanych elektronów w tantalowej siatce krystalicznej. Powoduje to wytworzenie się pola elektrycznego pod wpływem wzajemnego oddziaływania ściśniętych wiązek elektronów z elektronami przewodzonymi przez prąd zmienny.
Proszę teraz przypomnieć sobie, co się działo podczas zbliżania do siebie magnesów zwróconych tymi samymi biegunami? Analogiczny efekt zapoczątkowuje tworzenie nadprądu zmiennego oraz przepływu energii Poyntinga wewnątrz urządzenia.
Omówione wyżej oddziaływania można wszystkie razem porównać do działania swego rodzaju silnika cyklicznego, jak to pokazano na rysunku 2 przedstawiającym cztery cykle pracy silnika Fogala".
Rysunek 2-A pokazuje początek działania suwu w dół" umownego tłoka emitera Fogala i tworzenie elektromagnetycznego pola prądu stałego.
Rysunek 2-B obrazuje wstrzyknięcie sygnału do cylindra z rejonu podstawy iniektora i zassanie tego sygnału przez tłok emitera do komory.
Rysunek 2-C przedstawia ściśnięcie elektronów i formowanie wzmocnionego pola elektrycznego w wyniku kompresji ładunku, co w rezultacie daje rozszerzenie przepływu energii Poyntinga.
Rysunek 2-D ukazuje moment rozładowania przepływu energii Poyntinga, w wyniku czego powstaje nadprąd oraz zapaść pola elektromagnetycznego prądu stałego tłoka emitera.
Działanie fal w urządzeniu.
Wbrew konwencjonalnej teorii fale sygnałowe przemieszczają się w rzeczywistości parami, z których każda zawiera znaną nam falę oraz falę ukrytą" antyfalę.
Obie fale tej pary mają tę samą częstotliwość. Dostępna nam obecnie technologia półprzewodnikowa nie jest w stanie rozdzielić tych dwóch fal ze względu na ograniczenie w czasie przełączania. Urządzenie z Naładowaną Barierą potrafi wystarczająco szybko przełączać się, aby:
(1) oddzielić od siebie pary fal o wyższych częstotliwościach;
(2) określić polaryzację fal świetlnych w celu uwidocznienia obrazu
Poddane przednagraniowej obróbce taśmy audio i video można poddać procesowi wykrywania ukrytych w tle dźwięków lub obrazów, których standardowa aparatura elektroniczna nie jest w stanie wykryć. Urządzenie umożliwia obróbkę częstotliwości od 20Hz do 5GHz, a nawet wyższej, bez jej straty, dzięki jego zdolności do oddzielania i poddawania obróbce par fal, jak również dzięki znacznie krótszemu czasowi jego przełączania się.
Prototypowe urządzenia z Naładowaną Barierą zostały przetestowane w aparaturze video do obróbki złożonych obrazów w celu uzyskania większej rozdzielczości. Urządzenie posiada zdolność przetwarzania i rozdzielania par fal i określania polaryzacji światła pochodzącego od obiektów w tle. Zdolność ta umożliwia wytworzenie wysokiej jakości obrazów na kineskopie (CRT3) oraz bliskich hologramom obrazów na ciekłokrystalicznych monitorach (LCD4). Ostrość obrazów na LCD można znacznie poprawić poprzez wprowadzenie prędkości dostępnych w technologii Naładowanej Bariery, przy czym efekty wizualne są czasami wręcz szokujące.
W maju 1996 roku wykonano w Huntsville w stanie Alabama wstępne testy sprawdzające możliwość wpisania informacji video w potencjał napięciowy prądu stałego i przesłania jej przewodowe.
Przekaz video na żywo (30 klatek na sekundę) poddano przetworzeniu wyprostowując fale na potencjał prądu stałego o napięciu 1,6V i przesłano dwużyłowym przewodem o długości 2000 stóp (600m). Przetworzony na napięcie 5-megahercowy sygnał video nie był modulowany ani nie zawierał prądu zmiennego, który można by wykryć przy pomocy czułej aparatury do przetwarzania sygnałów.
Analogowe oscyloskopy, które zastosowano do monitorowania transmisji, pokazywały jedynie płaski wykres napięcia prądu stałego, natomiast najlepsze cyfrowe urządzenie zapisujące wykrywało bardzo słaby sygnał resztkowy, który był wynikiem niepełnego filtrowania (zamiany na prąd stały).
Przeprowadzone później dodatkowe testy z pełniejszym filtrowaniem doprowadziły do tego, że ten resztkowy sygnał przestał być widoczny. Testy te przeprowadzono w celu sprawdzenia, czy sygnał video można wpisać" w nośnik audio i transmitować za pomocą przekaźnika bardzo niskiej częstotliwości wykorzystywanego do komunikacji z łodziami podwodnymi lub dwużyłowego przewodu o długości 2 000 stóp (600m).
Urządzenie z Naładowaną Barierą było zdolne do wyłapania ukrytej informacji video, dzięki możliwości wychwycenia wyprostowanych fal elektromagnetycznych prądu zmiennego ukrytych w napięciu prądu stałego wykrywanych w postaci zakłóceń wewnętrznego pola elektromagnetycznego urządzenia z Naładowaną Barierą.
Wielokrotnie powtarzałem ten test stosując coraz lepsze konstrukcje w celu wyeliminowania słabego sygnału resztkowego i w końcu udało mi się doprowadzić do zadowalających i powtarzalnych wyników. Okazało się, że wpisanie fal elektromagnetycznych w sygnał bardzo niskiej częstotliwości w celu przekazywania obrazu video, jest możliwe.
Nowym efektem wykrytym przy okazji testów w Huntsville było to, że poprzez dostrojenie urządzenia odbiorczego zawierającego element z Naładowaną Barierą można zmieniać ogniskową pola widzenia obrazu, nawet jeśli nie zmieniano ogniskowej obiektywu kamery video. Dowodzi to, że wewnętrzna informacja" obrazu zawiera w rzeczywistości wszystko, co jest konieczne do skanowania określonej przestrzeni położonej w dowolnej odległości od obiektywu w jego linii widzenia.
Wewnętrzna informacja zdaje się zawierać dane dotyczące całego pola widzenia kamery, dzięki czemu możliwe jest skanowanie całej przestrzeni tego pola z ograniczonego obrazu", na którym większość informacji o nim samym znajduje się poza obszarem ostrości obiektywu kamery. Zastosowania tego efektu w fotoanalizie są oczywiste i bardzo obiecujące.
Wykorzystując urządzenie z Naładowaną Barierą można znacznie udoskonalić obecną technologię radarową. Jednym z największych problemów tej dziedziny jest poziom szumów w sygnale poddawanym obróbce. Urządzenie z Naładowaną Barierą może pełnić rolę początkowo-końcowego wzmacniacza niskoszumowego zwiększającego czułość skanowania celu.
Radarowy obraz można znacznie poprawić przez proste przetworzenie odbitego sygnału za pomocą urządzenia z Naładowaną Barierą, a następnie wyświetlić na kineskopie elektronowym lub wyświetlaczu ciekłokrystalicznym wysokiej rozdzielczości.
Dzięki optycznej prędkości" przełączania się urządzenia z Naładowaną Barierą można przyspieszyć także działanie radaru zwiększając szybkość namierzania celu i odbioru echa. Wykorzystując wewnętrzną" informację powinno dać się tworzyć lepsze obrazy w sonarach, dzięki wyeliminowaniu dziur w widmie sygnału.
Możliwość dotarcia i wychwycenia ukrytej elektromagnetycznej informacji wewnętrznej obrazu pochodzącej z powierzchniowego odbicia jest nieodłączną zdolnością Naładowanej Bariery, którą należy dokładnie zbadać. Już teraz wiadomo, że całość wnętrza dielektryku bierze udział w procesie odbijania od niego światła oraz że informacja dotycząca wnętrza odbijającego obiektu jest zawarta w odbitym obrazie, tyle że w formie ukrytych zmiennych typu elektromagnetycznego.
Wykorzystując technologię Naładowanej Bariery można skonstruować nowy rodzaj systemu radarowego obserwującego objętościowo", który może skanować elektromagnetyczny sygnał pochodzący z wnętrza obserwowanej powierzchni lub przestrzeni i wychwycić zakłócenia w ziemskim polu magnetycznym.
Ruch jakiegoś obiektu w takiej przestrzeni (na przykład nisko lecącego samolotu z powłoką wykonaną z metalu lub żywic epoksydowych) można wykryć i śledzić bez względu na elektroniczne przeciwdziałania i atmosferyczne zakłócenia (tornada, huragany lub gwałtowne, lokalne zmiany wiatru wywołane nagłymi pionowymi przesunięciami powietrza) oraz bez konieczności odbierania echa odbitego od śledzonego obiektu. Urządzenie z Naładowaną Barierą potrafi wyczuć i wzmocnić bardzo małe zakłócenia wewnętrznego pola elektromagnetycznego i wytworzyć obraz identyfikujący obiekt. Przestrzeń w polu widzenia można skanować na dowolną głębokość.
W celu identyfikacji kierunku i odległości fałdy ucha zewnętrznego robią użytek ze sfazowanej odbitej informacji dźwiękowej, która jest około 40 decybeli niższa od głównego sygnału docierającego do bębenka.
Jakiekolwiek nieliniowości celu, jego defekty, bez względu na ogólny kąt odbicia i odbite sygnały sonarowe, również wytwarzają takie sfazowane odbicia i zakłócenia w:
(1) odbitym sygnale sonaru;
(2) ziemskim polu magnetycznym (oraz, de facto, w elektrycznym polu
(3) w oceanie w ogólnym pod-powierzchniowym statycznym potencjale
Te drobne sygnały są transmitowane przez otaczające normalnie Ziemię
Tym sposobem można by na przykład wykrywać, śledzić i identyfikować rakiety wykorzystujące do naprowadzania na cel szczegóły topografii terenu. Podobnie łodzie podwodne mogłyby wykrywać pływające miny. Wszelkie maskowania i makiety byłyby skazane na niepowodzenie w przypadku tego rodzaju sensorów.
Technologia Naładowanej Bariery jest innowacją wymagającą zastosowania przepływu energii w obwodach, która jest już:
(1) wyekstrahowana z próżniowego strumienia;
(2) dostarczona do zewnętrznego obwodu przez źródłowe dipole.
Wykorzystuje ona pojęcia rozszerzonego elektromagnetyzmu, pod czym rozumiemy wyższą topologię oraz nową, wewnętrzną, ukrytą zmienną" elektromagnetyczną. Ta wewnętrzna zmienna elektromagnetyczna znajduje się w literaturze dotyczącej tego tematu od prawie stu lat, lecz wciąż jest ignorowana. Zastosowanie technologii Naładowanej Bariery ujawni wiele braków w obecnej teorii elektromagnetyzmu i jej modelach i jednocześnie doprowadzi do rozwoju elektromagnetyki.
Miejmy nadzieję, że technologia Naładowanej Bariery zwróci na siebie należną jej uwagę świata nauki oraz doprowadzi do niezbędnych badań, na jakie zasługuje. Stoimy w obliczu nowej rewolucji w elektronice.
1. Niektóre metale tracą całkowicie opór elektryczny w temperaturach bliskich zera absolutnego (-273° C) i stają się nadprzewodnikami. Występują przy tej okazji inne zmiany własności elektrycznych. Jedną z nich jest efekt Josephsona, którego nazwę przyjęto od nazwiska brytyjskiego fizyka Briana D. Josephsona, który przewidział, a następnie w roku 1962 odkrył to zjawisko. Efekt ten rządzi przepływem prądu z jednego nadprzewodnika do drugiego oddzielonych od siebie bardzo cienką warstwą izolującą noszącą nazwę połączenia Josephsona oraz opisuje oddziaływania małych pól magnetycznych na ten prąd. Połączenie Josephsona umożliwia zmianę stanu elektrycznego w bardzo krótkim czasie i wytworzenia nadprzewodnikowych mikroobwodów, które działają znacznie szybciej od innych. Przyp. tłum.
2. John Henry Poynting, 1852-1914, brytyjski fizyk, który sformułował między innymi twierdzenie przypisujące pewną wartość tempu przepływu energii elektromagnetycznej, którą nazwano od jego imienia wektorem Poyntinga. Inaczej mówiąc, wykazał on, ze przepływ energii w danym punkcie można wyrazić prostym wzorem, którego współczynnikami są elektryczne i magnetyczne siły w tym punkcie. Przyp. tłum.
3. Skrót od Cathode-Ray Tubę (lampa elektronopromieniowa). Przyp. tłum.
4. Skrót od Liquid Crystal Display (wskaźnik ciekłokrystaliczny). Przy. red.
|