Lemur zaprasza
/ Podziękowania Tego odkrycia dokonałem przed dwunastu laty. Spodziewałem się, że może mieć doniosłe znaczenie, dlatego kontynuowałem pracę powoli i z niezwykłą ostrożnością. Poprosiłem wielu kolegów, aby wyrazili opinię na jego temat. W formie referatu po raz pierwszy zaprezentowałem je przed Biblical Colloquium – czterdziestoletnim towarzystwem biblistów – na ich corocznym spotkaniu w Princeton University w roku 1986. Potem przedstawiłem je seminarzystom University of Cambridge, Yale University, a także uniwersytetów kalifornijskich, Berkeley i San Diego, oraz Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie i American Schools of Oriental Research w jerozolimskim Instytucie Albrighta. Reakcje były wszędzie zachęcające. Wiele nauczyłem się podczas tych spotkań i wiedzę tę wykorzystałem w późniejszych badaniach, dzięki czemu moje argumenty stały się bardziej przejrzyste. Z każdą kolejną prezentacją reakcje były coraz bardziej entuzjastyczne. Sprawdzałem swoją teorię na spotkaniach z duchowieństwem i wykładach otwartych dla publiczności. Posługiwałem się przy tym moją starą i sprawdzoną metodą postępowania w takich przypadkach: wygłaszałem cykl wykładów, a potem opracowywałem materiał ze studentami. Warto było poświęcić dwanaście lat pracy. W niniejszej książce przedstawiam odzyskane dzieło głęboko przekonany, że jest to pierwsza wielka proza literatury światowej. Starałem się zaprezentować je w taki sposób, aby zarówno laicy, jak i uczeni mogli sami osądzić dowody i ujrzeć niezwykłą harmonię tego dzieła. Jestem bardzo wdzięczny moim kolegom z University of California w San Diego: Davidowi Goodblattowi, Tomasowi Levy'emu, Williamowi Proppowi, a szczególnie naszemu starszemu koledze Davidowi Noelowi Freedmanowi. To niezwykłe szczęście mieć pod bokiem taką grupę wspaniałych uczonych, z którymi można omawiać swoje pomysły, wskazywać błędy i zachęcać się nawzajem do dalszej pracy. Redaktorem amerykańskiego wydania tej książki był Mark Chimsky. Książka wiele zawdzięcza jego niezwykłym umiejętnościom i wiedzy. Moja żona, etnolog, jak zwykle wysłuchała mnie cierpliwie i tak jak zawsze jej zdrowy rozsądek przyczynił się do podniesienia poziomu książki. Dziękuję również licznym czytelnikom i słuchaczom, których reakcje, komentarze i mądrość przyczyniły się do udoskonalenia książki. Mam nadzieję, że z ich pomocą oddałem sprawiedliwość temu wspaniałemu anonimowemu autorowi, który podarował nam ten skarb. Richard Elliott Friedman Jerozolima, kwiecień 1998 roku |