310

1861 Rudolf Steiner przychodzi na świat 25 lub 27 lutego w Kraljevec (ówczesne Austro-Węgry, dziś Chorwacja) jako syn urzędnika austriackiej kolei Johanna Steinera i Franciski Steiner z domu Blie. Dzieciństwo spędza niedaleko Wiener-Neustadt w Pottschach oraz Neudörfl (tam uczęszcza do szkoły wiejskiej).

1872 Rozpoczyna naukę w tzw. Realschule (szkole realnej), którą kończy maturą z wyróżnieniem w 1879 r.

1879 Rozpoczyna studia na Politechnice Wiedeńskiej. Studiuje początkowo matematykę i przyrodoznawstwo, ale później poświęca się również studiom literacko-historycznym i filozoficznym. W Wiedniu zaprzyjaźnia się z germanistą i badaczem twórczości Goethego, Karlem Juliusem Schröerem (1825-1900), pod wpływem którego zajmuje się intensywnymi studiami nad całą twórczością Goethego. Schröer poleca dwudziestoletniego Steinera Josephowi Kurschnerowi, który pracuje dla wydawnictwa Deutsche National Literatur nad zbiorowym wydaniem dzieł Goethego.

1881 Steiner zajmuje się opracowaniem podstaw światopoglądu Goethego w oparciu o jego teorie filozoficzno-poznawcze.

1886 Ukazuje się w druku jego praca Grundlinien einer Erkenntnistheorie der Goetheschen Weltanschaung (Podstawy teorii poznania światopoglądu Goethego). Dzięki tej rozprawie Steiner otrzymuje propozycję pracy w Weimarze przy opracowaniu popularnego wydania naukowych dzieł Goethego w ramach tzw. Sophien-Ausgabe.

1890 Steiner przenosi się do Weimaru, gdzie podejmuje pracę w archiwum Goethego i Schillera. Kontynuuje swoje badania nad twórczością Goethego. W tym czasie pracuje również nad przedstawieniem swojego światopoglądu opartego na intuitywnym poznaniu świata nadzmysłowego.

1891 Uzyskuje doktorat z filozofii na Uniwersytecie w Rostocku. Jego rozprawa
doktorska Die Grundfrage der Erkenntnistheorie mit besonderer Rücksicht
auf Fichtes Wissenschftslehre ukazuje się w 1892 roku w poszerzonej formie
jako Wahrheil und Wissenschaft (Prawda a nauka).

1893 Wydaje swoje główne dzieło filozoficzne Philosophie der Freiheit (Filozofia wolności).

1895 Ukazuje się książka Friedrich Nietzsche, ein Kämpfer gegen seine Zeit.

1897 Wieloletnie studia nad twórczością Goethego przedstawia w pracy Goethes
Weltanschaung (Światopogląd Goethego). Steiner przenosi się do Berlina,
gdzie przez trzy lata redaguje Magazin für Literatur. W okresie tym staje
się znaczącą postacią w intelektualnym życiu stolicy.

1899 Poślubia Annę Eunicke (1853-1911). Rozpoczyna wykłady na Berlińskiej Wszechnicy
Robotniczej.

1901 Publikacja jego kolejnej rozprawy Welt – und Lebensanschaungen im 19.
Jahrhundert oraz Die Mystik im Aufgang des neuzeitlichen Geistesleben.
W tej oraz w następnych swoich pracach opisuje badania świata duchowego,
które oparte zostały na racjonalnym postępowaniu prowadzącym do poznania nadzmysłowego
metodą przyrodoznawczą. W następnych latach powstają jego kolejne prace: 1902
– Das Christentum als mystische Tatsache (Chrześcijaństwo jako fakt mistyczny);
1904 – Theosophie (Teozofia); 1905 – Wie erlangt man Erkenntnisse
der höheren Welten (Jak osiągnąć poznanie wyższych światów); 1908 – Aus
der Akasha-Chronik (Z kroniki akasza), Die Stufen der höheren Erkenntnis (Stopnie
wyższego poznania); 1910 -Die Geheimwissenschaft im Umriss (Wiedza tajemna
w zarysie). W latach 1910 – 1913 tworzy cztery dramaty sceniczne: 1910 - Die
Pforte der Einweihung (Wrota wtajemniczenia); 1911 – Die Prüfung der
Seele (Egzamin duszy); 1912 – Der Hüter der Schwelle (Strażnik progu);
1913 – Der Seelen Erwachen (Przebudzenie duszy).

1902 Wstępuje do Towarzystwa Teozoficznego, z którym pozostaje związany do 1913 r.

1913 Kończy się okres jego działalności w Towarzystwie Teozoficznym. Steiner występuje z niego wraz z większością niemieckich teozofów i zakłada Towarzystwo Antropozoficzne. Antropozofii poświęca całe swoje późniejsze życie.

1913 Początek pracy nad budową pierwszego Goetheanum, ośrodka ruchu antropozoficznego. Od 1913 roku Steiner wiąże swoją działalność z małą miejscowością Dornach, koło Bazylei. Ta szwajcarska miejscowość została wybrana na siedzibę Towarzystwa Antropozoficznego po odmowie władz niemieckich na lokalizację w okolicy Monachium. Pierwsze Goetheanum, budowla, w której R. Steiner zawarł wszystkie swoje doświadczenia i całą wiedzę duchową była wielkim dziełem artystycznym. Przy jej powstaniu realizowane były nowe teorie barw i proporcji wywodzące się z prac nad dziełami Goethego. Tą pracą dał impuls do rozwoju nowych prądów w architekturze, rzeźbie i malarstwie.

1914 Poślubia Marię von Sievers. Dornach staje się centrum jego działalności. W okresie 1914-1922 kontynuuje pracę nad budową Goetheanum. Wszystkie projekty architektoniczne do tej wielkiej budowli wykonuje sam według swoich zasad. W wyniku podpalenia w noc sylwestrową 1922/23 prawie ukończone dzieło doszczętnie płonie. Drugie Goetheanum budowano już po śmierci Steinera, ale według jego projektów – z betonu.

1919 Swoimi wykładami o zasadach trójpodziału społecznego daje impuls do rozwoju pedagogiki opartej na nowych zasadach. Prowadzi wykłady dla wychowawców i rodziców. Zakłada w Stuttgarcie pierwszą Wolną Szkołę Waldorfską (nazwa pochodzi od fabryki Waldorf-Astoria, gdzie prowadził wykłady dla robotników).

1920 W Domach prowadzi pierwszy kurs medyczny dla lekarzy. Ten cykl dwudziestu wykładów rozpoczyna aktywną pracę nad stworzeniem podstaw medycyny antropozoficznej. Pozostaje aktywny na polu pedagogiki. Zajmuje się również naukami przyrodniczymi w świetle wiedzy duchowej.

1921 Tworzy podstawy eurytmii leczniczej, prowadzi wykłady dotyczące spojrzenia z punktu widzenia wiedzy duchowej na nauki przyrodnicze, historię, nauki ścisłe i społeczne.

1922 Podobnie jak w poprzednich latach prowadzi setki wykładów. Współdziała przy założeniu Christengemeinschaft. Płonie pierwsze Goetheanum.

1923 Zniszczenie Goetheanum, jego wieloletniej pracy, przeżywa Steiner bardzo ciężko. Pozostaje nadal aktywny. Rozwija
podstawy medycyny antropozoficznej, kontynuuje pracę pedagogiczną. Tematy jego
wykładów rozszerzają się na wciąż nowe obszary zagadnień. Od 24.XII.1923 do
1.I.1924 uczestniczy w założeniu Powszechnego Towarzystwa Antropozoficznego
i zostaje jego przewodniczącym.

1924 W Kobierzycach koło Wrocławia 7-16 VI prowadzi kurs rolniczy, który staje
się impulsem i podstawą rozwoju rolnictwa biodynamicznego, opartego na wiedzy
duchowej i traktującego Ziemię jako żywe jestestwo duchowe.

1924 We wrześniu ciężka choroba zmusza go do przerwania działalności publicznej.
Pomimo to pozostaje aktywny. Razem z Itą Wegman pracuje w dziedzinie medycyny,
kontynuuje prace z zakresu pedagogiki. Opracowuje plany i szkice do budowy
drugiego Goetheanum.

1925 Jest już bardzo ciężko chory. Wraz z Itą Wegman kończy książkę Grundlegendes
für eine Erweiterung der Heilkunst nach geisteswissenschaftlichen Erkenntnissen
(Podstawy sztuki leczenia poszerzonej wiedzą duchową). Pracuje do ostatnich
dni życia nad swoją biografią, opisaną w niedokończonej książce Mein Lebensgang
(Moja droga życia) oraz nad dziełem Anthroposophische Leitsätze (Antropozoficzne
myśli przewodnie).

Umiera 30 III 1925 r. w swoim atelier przy Goetheanum.